Leren openstaan op een retraite

De dagelijkse praktijk brengt voor zoveel mensen zoveel stress met zich mee, het is iets wat we echt moeten leren loslaten. Persoonlijk kan ik namelijk niet makkelijk met mijn baan stoppen, ik heb het geld namelijk hard nodig en op dit punt van mijn carrière heb ik het gewoon helemaal gemaakt. Dit was waar ik altijd naar streefde en ik moet het gewoon weer leren waarderen voor wat het is. Maar soms ben je dat gevoel nou eenmaal even kwijt en dan is het moeilijk het weer terug te vinden, aangezien je zo opgaat in de stress bijvoorbeeld, of in de dagelijkse dingen. Iets wat in het verleden altijd goed voor mij heeft geholpen, is om op retraite te gaan. Dan sta je namelijk echt even helemaal los van alle dingen die normaal gesproken je gedachten helemaal opslurpen en kun je van een afstandje eens zien wat er nou allemaal werkelijk toe doet. Op retraite zie je de dingen nou eenmaal makkelijker dan thuis, als je in het systeem zit. Dat is ook inherent eraan en het is bovendien inherent aan het feit dat je op een retraite in een heel andere omgeving zit dan thuis en je niet in je vaste patronen zit. Zo kún je het ook eens van een andere kant bekijken. Bovendien is er altijd nog een hele groep mensen om je heen met wie je aan wederzijdse kruisbestuiving doet, die je weten te inspireren en die jij op jouw beurt misschien ook wel kunt inspireren. De laatste retraite waar ik op ben gegaan, was er eentje georganiseerd door Serendipity in Andalusië. De omgeving daar is alleen al prachtig en zorgt ervoor dat je sowieso in een geheel andere mood komt, dat je openstaat voor de omgeving om je heen, letterlijk en figuurlijk.